Οι 12 μήνες που πέρασαν από τη ψήφιση του Μνημονίου μπορούν να χαρακτηρισθούν ως μια περίοδος λεηλασίας του εργατικού μόχθου και κοινωνικής καταστροφής. Ποτέ άλλοτε, μεταπολεμικά τουλάχιστον, δεν είχε σημειωθεί μια τόσο απότομη και τόσο επώδυνη καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, των συνθηκών ζωής και της προοπτικής των εργαζομένων.
Ποτέ άλλοτε, η εργοδοσία και το κεφάλαιο δεν είχαν τόση μεγάλη επιθετικότητα, αλλά και λυμένα τα χέρια να επιτεθούν στα δικαιώματα των εργαζομένων, στο πλαίσιο του Μνημονίου και της κρίσης. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε μια τόσο μεγάλη ανακατανομή πλούτου και δεν ψηφίστηκαν τόσοι αντεργατικοί νόμοι.
Η πολιτική αυτή είναι συνειδητή επιλογή των αστικών δυνάμεων για να ξεπεράσουν την ιστορικών διαστάσεων κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και να φορτώσουν το βάρος της οικονομικής κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων .
Μπροστά στην επικείμενη αναδιάρθρωση του χρέους, με αιματηρούς για το λαό όρους, τώρα πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά το αίτημα της μη αναγνώρισης – διαγραφής του. Με οριστικό διαζύγιο από τις δυνάμεις που μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, για παζάρεμα δηλ. των όρων της χρεοκοπίας ή των όρων του Μνημονίου. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να συντηρείται για το ρόλο της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και το φετιχισμό της «αξίας του ευρώ».
Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται σήμερα και η μεγάλη πλειοψηφία των δικηγόρων, οι οποίοι βλέπουμε την ανεργία και την υποαπασχόληση να έχει ριζώσει στον κλάδο, να συρρικνώνονται οι αμοιβές και οι ελάχιστες διασφαλίσεις τους, να κηρύσσεται ουσιαστικά στάση πληρωμών στο ΕΤΑΑ-ΤΥΔΘ, να γινόμαστε φοροεισπράκτορες της Κυβέρνησης μέσω του ΦΠΑ και της παρακράτησης του 15%, να καταρρέουν τα Ταμεία και η αξιοπρεπής σύνταξη να μοιάζει όνειρο απατηλό. Με το Νόμο της απελευθέρωσης (3919/2011) δίνεται η χαριστική βολή στο μαχόμενο δικηγόρο, καθώς προωθείται η δικηγορία μέσω των κεφαλαιουχικών και πολυεπαγγελματικών εταιριών και καταργείται κάθε ελάχιστη διασφάλιση και εγγύηση της αμοιβής μας. Ήδη όμως η Τρόικα πιέζει και ζητάει και άλλα μέτρα για τους δικηγόρους και η δοσίλογη Κυβέρνηση «χτυπάει προσοχή» και υπόσχεται να ανοίξει ακόμα περισσότερο το επάγγελμα.
Από 1-7-11 αρχίζει η εφαρμογή του Νόμου και για το σκοπό αυτό θα εκδοθούν ΠΔ και ΥΑ εξειδίκευσής του. Μέχρι τις 13 Ιουνίου θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία επεξεργασίας τους, από Επιτροπή που σύστησε το Υπουργείο, για να κάνει δήθεν διάλογο και διαβούλευση. Η πρόγευση που έχουμε λάβει κινείται προς την ίδια φυσικά, αντιδραστική κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, ο Καστανίδης προανήγγειλε την κατάργηση της παράστασης του πωλητή και την αύξηση των ποσών αναφοράς (επί των οποίων υπολογίζονται μόνο οι κρατήσεις μας υπέρ ΔΣΘ, ΕΤΑΑ κλπ) και όχι των νομίμων αμοιβών (οι οποίες θα ισχύουν σε περίπτωση που δεν υπάρχει έγγραφη συμφωνία με τον εντολέα μας). Δηλαδή, όποια αμοιβή λαμβάνουμε θα πηγαίνει σε ΦΠΑ 23%, φόρο 15% και κρατήσεις 12%. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που η αμοιβή μας, με το νέο Νόμο, για την υπογραφή των συμβολαίων, πλέον δεν είναι κατοχυρωμένη.
Στο θέμα της παρακράτησης του φόρου 15%, είναι εκφρασμένη η άποψη της Κυβέρνησης, να μας φορολογήσει επί του συνόλου της αμοιβής, για την οποία θα εκδίδουμε ΑΠΥ. Καταρχάς πρέπει να ξέρουμε ότι ο συντελεστής 15% αντιστοιχεί σε ακαθάριστα ετήσια εισοδήματα της τάξης των 40.000€. Ποιος δικηγόρος βγάζει σήμερα 40.000€; Γιατί να εξαντληθεί η φορολογική μας υποχρέωση 1,5 χρόνο πριν από την εκκαθάριση των εισοδημάτων μας; Και όποιος πει ότι «…δεν έγινε και τίποτα, θα τα πάρουμε πίσω με την εκκαθάριση…», ας δει τι συμβαίνει με τη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το Δημόσιο στους εργαζόμενους και στους επαγγελματίες. Και σε αυτήν την περίπτωση θα εκδοθεί ΥΑ μέχρι την 1-7-11, που θα καθορίζει τις διαδικασίες απόδοσης του φόρου 15%.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι αντιδράσεις των Δικηγορικών Συλλόγων και της Ολομέλειας είναι αναιμικές, προσχηματικές και εξασθενημένες. Δέχθηκαν να συμμετάσχουν στο δήθεν διάλογο που ξεκίνησε η Κυβέρνηση για τα ΠΔ και τις ΥΑ, νομιμοποιώντας έτσι τις αποφάσεις που θα ληφθούν σε βάρος των συμφερόντων μας. Πιστεύουν ακόμα ότι η Κυβέρνηση και μερικά στελέχη της (πχ. Καστανίδης) έχουν καλές προθέσεις και προσπαθούν συναινετικά να πείσουν της Κυβέρνηση. Οι όποιες αντιδράσεις είτε κινούνται στο συμβολικό επίπεδο είτε μποϋκοτάρονται ανοιχτά. Στη μεγάλη απεργία της 11ης Μάη, ο ΔΣΑ αρνήθηκε να λάβει μέρος ενώ και στο ΔΣΘ σύσσωμη η Διοίκηση (Βαλεργάκης, Ράπτης, Παναγοπούλου, Καλαϊτζής, Βελιτζέλου) τάχθηκε κατά της αποχής, άποψη η οποία τελικά μειοψήφισε. Αποκορύφωμα της ενδοτικής στάσης της πλειοψηφίας των συμβούλων του ΔΣΘ ήταν και η απόφαση για παραίτηση από το δικόγραφο της αίτησης ακύρωσης κατά της εφαρμογής του ΦΠΑ, στη δίκη που γινόταν στο ΣτΕ στις 4 Μαΐου. Κι αυτό γιατί προσέφυγαν κατά της ΠΟΛ, η οποία στερείται εκτελεστότητας. Όλο το προηγούμενο διάστημα αυτή η προσφυγή είχε γίνει σημαία των υποταγμένων παρατάξεων, οι οποίες ήθελαν να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις, γιατί είχαμε προσφύγει δικαστικά. Επίσης, ο κ. Βαλεργάκης και οι λοιποί σύμβουλοι της πλειοψηφίας που συνεπικουρούνται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αρνούνται να συγκαλέσουν τη ΓΣ, προκειμένου να διαμορφώσουμε θέσεις και να λάβουμε αποφάσεις για την απελευθέρωση (ΠΔ και ΥΑ) και το φόρο 15%. Στη συνεδρίαση μάλιστα της 11-5-11 δεν έβαλε καν σε ψηφοφορία την πρόταση των συμβούλων μας για σύγκληση ΓΣ.
Μπροστά όμως σε αυτήν την αντιδραστική αναδόμηση της πολιτικής κυριαρχίας, η συναίνεση είναι συνενοχή. Η Κυβέρνηση έχει κηρύξει ανοιχτό κοινωνικό πόλεμο και πρέπει τώρα να πάρει την απάντησή της με την ανατροπή όλων των μέτρων που έλαβε και τα οποία μας οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα, τη φτώχια και την εξαθλίωση.
Μπροστά σε αυτό το σκηνικό εξαθλίωσης, κανένας άνθρωπος της εργασίας και του μόχθου δεν έχει τίποτα να περιμένει αλλά ούτε και μπορεί να ελπίζει σε μια ανατροπή χωρίς τη δική του συμμετοχή. Και η πιο μικρή αναμονή ή ανάθεση έχει ως αποτέλεσμα το περαιτέρω βύθισμα στη φτώχεια, την ανασφάλεια και την ανεργία.
Είναι ξεκάθαρο ότι για να ανατραπεί αυτή η πολιτική απαιτείται ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ. Πρέπει και μπορούμε να δοκιμάσουμε και να εξαντλήσουμε συνδυαστικά όλα τα μέσα πάλης που διαθέτουμε (αποχές, απεργίες, αποκλεισμούς ΔΟΥ) αλλά και νέες μορφές, όπως μη είσπραξη και μη πληρωμή ΦΠΑ, παράσταση σε δίκες χωρίς τετραπλότυπα και χωρίς καταβολή φόρου, για να δείξουμε ότι έχουμε δύναμη.