ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Συνέδριο Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Σωματείων Υπαλλήλων Δικηγορικών Συλλόγων
Το ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010, η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ πραγματοποίησε στην Αθήνα , στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας το 2ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ της με θέματα το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ , το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ και το ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ. Εισηγήσεις έκαναν οι Ηλίας Ηλιόπουλος ,Γενικός Γραμματέας ΑΔΕΔΥ, Δημήτρης Βερβεσός, Αντιπρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, Μανόλης Λαμτζίδης , Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης , Πασχάλης Αγγελίδης , Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Σερρών και Ευάγγελος Ντινόπουλος ,Πρόεδρος Ομοσπονδίας Σωματείων Δικηγορικών Συλλόγων, ενώ παρενέβη και ο Ιωάννης Πίκουλας εκπρόσωπος (επιστημονικός συνεργάτης) του Δελτίου Εργατικής Νομοθεσίας (ΔΕΝ).
Ο Πρόεδρος του ΔΣΘ Μανόλης Λαμτζίδης στην εισήγηση-παρέμβασή του ανάφερε τα παρακάτω :
«Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Αγαπητοί μας συνεργάτες, άνδρες και γυναίκες
Κυρίες και κύριοι,
Χαιρετίζω για λογαριασμό του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΘ και των δικηγόρων της Θεσσαλονίκης την πραγματοποίηση του 2ου Πανελλαδικού Συνεδρίου της Ομοσπονδίας σας και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση που μου απευθύνατε προκειμένου να αναπτύξω τις σκέψεις μου για ορισμένα θέματα .
Τονίζω ότι η δική μου παρουσία εδώ , σήμερα, καθώς και εκπροσώπων άλλων δικηγορικών συλλόγων σημαίνει το ενεργό ενδιαφέρον και την αμέριστη συμπαράσταση των δικηγόρων της Θεσσαλονίκης, αλλά και του υπόλοιπου δικηγορικού κόσμου στους αγώνες σας, στις αγωνίες σας και στις διεκδικήσεις σας για ένα καλύτερο καθεστώς στον Εργασιακό, Ασφαλιστικό και Συνταξιοδοτικό τομέα.
Κυρίες και κύριοι,
Το τοπίο μέσα στο οποίο διεξάγονται οι εργασίες του παρόντος συνεδρίου απέχει πολύ απο του να χαρακτηρίζεται ευνοϊκό.
Η κατάσταση αυτή επιβάλει σε όλους μας την ανάγκη να προσεγγίσουμε τα προβλήματα με περίσκεψη, αλλά να επιχειρήσουμε να δώσουμε λύσεις με φαντασία!
Στο σημείο αυτό, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, αν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι σύμφωνα με το άρθρο 194 του σήμερα ισχύοντος ΚΩΔΙΚΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ( «…. Για τη διαχείριση και αξιοποίηση της περιουσίας τους οι Δικηγορικοί Σύλλογοι μπορούν να ιδρύουν νομικά πρόσωπα με εταιρική ή μη μορφή…» ) αποφάσιζαν να ιδρύσουν νομικά πρόσωπα με εταιρική ή μη μορφή προκειμένου να αξιοποιήσουν την περιουσία τους τοποθετώντας τα αποθεματικά τους ακόμα περισσότερο στην καρδιά του ιδιωτικού τομέα απομακρύνοντάς τα περισσότερο από την κρατική «βουλιμία» καθιστώντας τις τυχόν «βλέψεις» του κράτους για δέσμευση της περιουσίας του αλυσιτελείς .
Σε παρόμοια κατεύθυνση κινούνται ήδη από χρόνια οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της γειτονικής Τουρκίας με πρωτοπόρους τον Ενιαίο Εθνικό Τουρκικό Δικηγορικό Σύλλογο και τον τοπικό Δικηγορικό Σύλλογο Άγκυρας, τον οποίο επισκεφθήκαμε τον Ιούλιο του 2009.
Κυρίες και κύριοι,
Αιωρείται στην ατμόσφαιρα λόγω σκόπιμων διαρροών στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο , εντύπωση που ενισχύεται και από την αμφισημία των δηλώσεων στελεχών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης το ενδεχόμενο «απελευθέρωσης» του ανοήτως χαρακτηριζόμενου «κλειστού» δικηγορικού επαγγέλματος και – εξαιτίας αυτού του ενδεχόμενου- το ζήτημα της εξακολούθησης της συνέχισης της ύπαρξης των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου με οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία.
Στο σημείο αυτό υποστηρίζω ότι η προοπτική της διατήρησης των Δικηγορικών Συλλόγων ως ισχυρών αυτοτελών, αυτοδιοικούμενων οικονομικών μονάδων – και σε αυτό θα συμβάλει η υλοποίησης της δυνατότητας που μας παρέχει το η προαναφερθείσα διάταξη του β΄ εδαφίου του άρθρου 194 του Κώδικα Δικηγόρων- είναι συνυφασμένη με την προοπτική της διατήρησης και της αύξησης του επιπέδου της απασχόλησης στο εσωτερικό τους, προς όφελος βέβαια, των μελών τους.
Επομένως, η διασφάλιση αυτής της προοπτικής αποτελεί σήμερα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ κοινό στόχο των αγώνων των δικηγόρων και των υπαλλήλων των δικηγορικών συλλόγων.
Η βαθιά οικονομική κρίση και η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική , που έχουν ως έμμεση συνέπεια την καθήλωση των οικονομικών των συλλόγων μας επιβάλει να υιοθετήσουμε από κοινού :
1. Την άρνηση υιοθέτησης και αποδοχής ελαστικών μορφών εργασίας και απασχόλησης κάθε είδους
2. Την άρνηση αποδοχής τυχόν απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας.
3. Την εγγύηση για απόλαυση από τους υπαλλήλους μας όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Πεποίθησή μου είναι ότι στο παραγόμενο «πλεόνασμα» στους Δικηγορικούς Συλλόγους συμβάλλουν , ασφαλώς , κατά πρώτο λόγο οι δικηγόροι με την επαγγελματική τους δραστηριότητα, αλλά και οι υπάλληλοι με την εργασία τους, η οποία πρέπει να εκτελείται κάτω από ομαλές συνθήκες και φυσιολογικές ανθρώπινες συνθήκες και ρυθμούς.
Η αύξηση της αποδοτικότητας των υπαλλήλων των Δικηγορικών Συλλόγων στην εργασία τους, επομένως και η βελτίωση των παρεχομένων στους δικηγόρους υπηρεσιών, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα «εργοδοτικής πίεσης» , αλλά συνδυασμός εισαγωγής παραγόντων και παραμέτρων όπως :
1. Η καθολική εισαγωγή της μηχανοργάνωσης
2. Η αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας
3. Η δημιουργία νέων υποδομών , η βελτίωση και επέκταση των υφιστάμενων
4. Η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ διοικήσεων και δικηγόρων αφενός και υπαλλήλων αφετέρου , με σκοπό την ανάδειξη του ανθρώπινου παράγοντας ως κινητήριου μοχλού της ανάπτυξης και οικονομικής διεύρυνσης της δράσης των δικηγορικών συλλόγων.
5. Η δημιουργία σύγχρονων οργανισμών ιδιαίτερα στους μεγάλους συλλόγους , ώστε ο κάθε ένας επακριβώς να γνωρίζει ποιος και τι κάνει.
Αν προσθέσουμε σε αυτά και την «εργασιακή ειρήνη» και το «αίσθημα ασφάλειας» που συγκροτούν ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον για τους υπαλλήλους, εκτιμώ ότι μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με ισχυρές δόσεις αισιοδοξίας…
Στην παρούσα φάση τίθεται ακόμη ένα ερώτημα : Αν επιχειρηθεί να δοθεί κατεύθυνση στους Δικηγορικούς Συλλόγους , κάτω από την πίεση του ΔΝΤ , των ελεγκτικών του και άλλων μηχανισμών , να συρρικνώσουν τα δικαιώματα (μισθολογικά, εργασιακά κλπ.) των υπαλλήλων τους πως θα αντιδράσουμε ;
Εκτιμώ , ότι μέσα στο πνεύμα του κειμένου που συνυπόγραψε η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ των Προέδρων με άλλους φορείς κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ , όλοι οι Σύλλογοι πρέπει να ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ τη συμμόρφωση με αυτές τις κατευθύνσεις.
Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει να επιτρέψουμε την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των υπαλλήλων των Δικηγορικών Συλλόγων . Δε θα γίνουμε συνεργοί σε ένα τέτοιο έγκλημα σε βάρος των συνεργατών μας !
Σας ευχαριστώ»